R.29

ROZDZIAŁ 29

Siedziałem z Duffem i Slashem po domem, bo oczywiście nikogo w nim nie było a żaden z nas nie wziął kluczy. Jak wychodziliśmy to wszyscy byli w Hellhouse.. nawet ci, którzy w nim nie mieszkają (Hammett i Ulrich, bo któżby inny?)

- Kurwa mać, gdzie Oni są?

- Nie mam pojęcia, ale jak wrócą to ich osobiście, własnoręcznie zajebię! – Slash wstał i rozejrzał się, czy z którejś strony nie idzie przypadkiem któryś z mieszkańców naszego kurewsko zajebistego domu.

- I co, widzisz ich gdzieś? – zapytałem

- Nie, no zajebię, po prostu zajebię ich jak wrócą!

- Czego się drzesz? Nie widzisz, że właśnie próbuję odpocząć? – po Duffie wyraźnie było widać zmęczenie

- Nie widzę! Pierdolę takich lokatorów, jak się kurwa wychodzi, to się chyba mówi! Albo zostawia się klucze chociaż. Co Oni sobie do chuja myślą? Że sami tu mieszkają?

- Patrzcie, Hetfield idzie

- Cześć chłopaki, jest Dash?

- Nie ma

- Aha, a nie wiecie może gdzie mógłbym ją teraz znaleźć, albo kiedy wróci?

- Chcielibyśmy.. nawet nie wiesz jak bardzo. Nie widziałeś chłopaków?

- Ta, Izzy siedzi u nas z Kirkiem, a Axl był, ale się gdzieś.. zmył

- Dawno?

- Czy ja wiem.. z godzinę temu

- Ciekawe, gdzie ten pojeb poszedł

- A co kluczy nie macie?

- No. Rozumiesz ich w ogóle? Wyszli z chaty i nie zostawili ani jednego jebanego klucza! Mogli chociaż poczekać, aż wrócimy

- Tak, no tragedia po prostu..

- Właściwie, po co przyszedłeś?

- Chyba nie jestem tu mile widziany

- Nie James, nie chciałem, żeby to tak zabrzmiało. Po prostu mamy tu ostatnio sporo problemów.. – Duff usiadł na parapecie

- Ja właśnie w tej sprawie.. to prawda, że Dave

- Prawda

- Nie mogę uwierzyć, że skurwiel to zrobił.. i to wszystko po tym, jak Dash od nas wyszła, gdybym ją odprowadził.. ale nie, ci idioci musieli się tak najebać

- To nie Twoja wina, przecież nie mogłeś wiedzieć

- Wiem, ale czuję się winny. Całą noc nie spałem.. jak Ona się czuje? – Hetfield oparł się o drzewo

- Nie wiem, właściwie nie rozmawialiśmy z nią o tym jeszcze..

- Zguby idą – Slash zapalił papierosa i z rozpiętymi ramionami poszedł w stronę Stradlina i Hammetta – Izzy, dawaj klucze skarbie

- Ale ja nie mam kluczy

- Nie żartuj. Dawaj klucze padalcu, bo kolacji nie dostaniesz!

- Nie mam tych jebanych kluczy! Myślałem, że Axl już wrócił

- Nie wrócił, w ogóle gdzie On polazł?

- Bo ja wiem

- Ja pierdolę..

- James, a co Ty taki dziwnie spokojny jesteś? – Kirk spuścił głowę w dół

- Czemu dziwnie spokojny? – zapytałem

- Bo od rana podkurwiony chodzi. Wrzeszczy na nas, przeklina.. awanturę nam rano zrobił i to tylko dlatego, że pół nocy nas w chacie nie było

- Nie dlatego.. najwyraźniej mnie nie słuchałeś, albo jesteś tak kurewsko głupi, że nie zrozumiałeś! – James mówił coraz szybciej podnosząc głos

- O widzicie.. i znowu krzyczy

- Bo mnie nie rozumiesz debilu kudłaty!

- No, no, no bez takich tekstów proszę, dobrze? A tak poważnie stary, nie wiem o co Ci chodzi, rano tak wrzeszczałeś, że wolałem Cię nie słuchać, a uwierz.. łatwo nie było

- Chodzi mi o to, że gdyby nie to Wasze picie wódki przez pół nocy, Dash nic by się nie stało! Teraz rozumiesz?

- Tak, teraz tak..- Hammett pokiwał głową - .. znaczy nie.. bo co MY mamy z tym wspólnego? Przecież to nie my ją przelecieliśmy

- Nie Wy ją zgwałciliście, rozumiesz?! Zgwałcić a przelecieć, to chyba jednak nie to samo

- No dobrze, no to przecież nie my ją zgwałciliśmy

- Ale to po części przez Was. Czuję się jakbym to ja ją zgwałcił..

- James, nie przesadzaj

- Nie przesadzam!

- Nie zgwałciłeś jej, wiec jak możesz się tak czuć? – zapytał Saul

- Nie wiem.. cholernie mi na niej zależy, może dlatego.. to poczucie winy

- Ej Duff, gdzie Ty leziesz? – zapytałem

- Poszukać Rose’a – odpowiedział obojętnie

- Mam wrażenie, że nie tylko Hetfieldowi na niej szczególnie zależy.. – szepnąłem do Hudsona

- A ja mam wrażenie, że naszemu uroczemu blondaskowi zawsze na niej zależało i teraz pęka mu serce – odpowiedział mi równie cicho

- Ja nie mogę, siedzimy tu już trzy godziny.. zaraz zdechnę z głodu – stwierdzenie Saula chwilę po nim potwierdził jego brzuch… a raczej dźwięk jaki wydawał

- Łoo stary, nie warcz na mnie, bo czuję się zagrożony – „oburzył się” Kirk, w rzeczywistości zaczął się śmiać

- Sorry, od rana nic w pysku nie miałem

- Chcesz batonika? Niestety mam tylko pół.. – kudłaty gitarzysta wyciągnął batona z kieszeni

- Nie chcę Cię z żarcia okradać..

- Przestań, Tobie burczy w brzuchu.. ja jestem najedzony – Hudson spojrzał w stronę wyciągniętej dłoni Hammetta

- No skoro nalegasz.. nie będę odmawiał. Dzięki

- Proszę bardzo.. liczę, że postawisz mi kolejkę w barze

- Wiedziałem, że coś chcesz. Postawię, ale chyba nie dzisiaj

- Chłopaki, chyba jesteśmy uratowani. Słyszę Rose’a.. a przynajmniej tak mi się wydaje

- Co? Gdzie Ty go kurwa słyszysz?

- No siedź cicho, zajmij się tym swoim batonem to też go usłyszysz

- Ee no faktycznie. Co On tam śpiewa?

- Chyba „Sweet home Alabama” ale pewny nie jestem, bo mi się trochę słowa nie zgadzają

- Swoją drogą, to ciekawe, że każdy, kto wraca do Hellhouse śpiewa „Sweet home Alabama”. Przecież my kurwa nie mieszkamy w Alabamie!

- Ej, jak wszyscy?

- No ja kiedyś.. no teraz Axl i..i..

- i..?

- i.. – Slash uśmiechnął się szeroko – i koniec – dokończył zakłopotany

- Kirk też to śpiewał.. – zaczął James - ..raz.. kiedy wróciliśmy do domu z..

- z..? 

- Z.. wesołego.. z wesołego miasteczka – powiedział trochę się śmiejąc

- Kirk, aż tak strasznie było?

- Co? O co Ci chodzi? – gitarzysta przerwał interesującą rozmowę z.. no właśnie z kim? Nikogo tam nie było, a jednak On ciągle gadał

- O wesołe miasteczko. Jak było?

- Weź mi nawet nie przypominaj. Najadłem się, a Oni wzięli mnie na kolejkę górską. Wiesz, ile tam było zakrętów i jazdy do góry nogami?! Myślałem, że się porzygam. Później zabrali mnie do jakichś zwierciadeł, w których strasznie grubo wyglądałem, a na koniec zażyczyli sobie zdjęcia z Myszką Miki i Goofy’m.. zboczeniec łapał mnie za tyłek, a ta.. to znaczy ten cały Miki szeptał mi jakieś dziwne rzeczy! – wszyscy wybuchliśmy śmiechem widząc zestresowanego i wystraszonego Hammetta

- Gdzie ten Axl? Już dawno powinien tu być

- Chyba idzie, bo znowu go słychać

- Axl, a Ty sam?

- A z kim mam być?

- No z blondynem.. gdzie On?

- A czy ja go pilnuję?! – wrzasnął, po chwili się jednak opanował -  Nie wiem, nie widziałem go..

- Ale poszedł Cię szukać

- To najwyraźniej nie znalazł

- O już jesteś Rose. A blondasa gdzie żeś zgubił rudzielcu? – do Saula dopiero dotarło, że Rose już wrócił

- Co z nim? Niedosłyszy? – Axl zwrócił się w naszą stronę – Hudsonku, nie wiem, nie widziałem go

- Dobra, już chuj z tym McKaganem. Otwieraj chatę, bo głodny jestem

- Nie mam klucza

- Co? – Hudson rzucił się na wokalistę i zaczął szarpać za koszulę – Co kurwa? – zapytał ponownie z niedowierzaniem

- Nie mam żadnych cholernych kluczy – chłopak wyrwał się z rąk gitarzysty i usiadł na ziemi

- To kto je kurwa ma?

- Nie wiem. Może Stradlin?

- Ja nie mam! – krzyknął sam zainteresowany

- Izzy? A gdzie Ty kuźwa jesteś? – zapytał zdziwiony Axl

- Tutaj – odpowiedział. Hetfield uniósł palec w górę wskazując na rytmicznego siedzącego (prawie już leżącego) na drzewie, o które od jakiegoś czasu On sam się opierał

- Jakżeś tam skurwielu wlazł? Że też Ci się chciało.. – chłopak się zamyślił – Ej, no to pewnie Dash ma klucze

- No na pewno. Innej opcji nie ma. A gdzie Ona jest? – zapytałem, chłopacy jedynie wzruszyli ramionami – no to sobie posiedzimy..

- Umieram! Jeść! – resztką sił wrzasnął Saul – Ma ktoś coś do żarcia? Kirk, masz jeszcze jakiegoś batonika, czy coś?

- Nie mam

- Kurna. Wy też naprawdę nic nie macie?

- Nic.. ani jednego głupiego cukierka

- Mam pomysł! – Slash wstał ze schodów energicznie machając przy tym rękami – zagramy w papier, kamień, nożyce.. kto przegra, tego zjemy

- Taa.. ja nie gram

- Dlaczego?!

- Dałem Ci batona

- Dobra, to gramy bez Kirka

- Dobra, spojrzałem na uśmiechających się tajemniczo Jamesa i Axla – To na trzy. Raz, dwa.. trzy!

- Ha! Hudson, sieroto przegrałeś! Zjemy Cię! Ma ktoś sól? – Axl uśmiechnął się szeroko wstając z ziemi

- Ee.. gramy do trzech

- Nie, nie, nie mój drogi. – rudy pokręcił głową i pogroził palcem - Nic takiego nie było mówione. Zjemy Cię

- Aa spierdalaj. Oszukiwaliście ! – obrażony Slash położył się na schodach

- Nie no zdechnę.. zdechnę zaraz. Zobaczycie

- Cześć chłopaki – Dash stanęła pod schodami, na których leżał Saul

- Dash! W końcu jesteś! Gdzieś Ty była tak długo? – gitarzysta zerwał się na równe nogi i z uśmiechem uściskał dziewczynę unosząc ją

- Slash.. też się cieszę, że Cię widzę. Naprawdę. Ale Ty chyba trochę przesadzasz – chłopak puścił Dash

- Powiedz, że masz klucze

- Mam, mam, jasne.. że.. gdzieś.. mam.. – zaczęła gorączkowo przeszukiwać swoje kieszenie

- Dash.. nie mów mi tylko..

- Mam, mam tak tylko żartowałam

- Uff.. prawie zawału dostałem.. i ataku histerii. otwieraj, bo z głodu zdechnę – dziewczyna przekręciła klucz, początkowo nie chciała wpuścić Hudsona – Dash, no przestań

- Ale co?

- Przesuń się, bo Cię przestawię

- Śmiało skarbie – uśmiechnęła się zachęcająco, chłopak wziął ją na ręce, dosłownie rzucił ją w salonie na kanapę, po czym wleciał do kuchni i zaczął okupować lodówkę

- Ej Slash, a Duffa nie ma?

- Jak widać..

- Gdzie jest?

- Nie wiem. Poszedł szukać Axla.. a przynajmniej tak powiedział

- Przecież Axl jest w domu

- Właśnie..

- No, ale wcześniej go nie było przecież – powiedziałem – ale Wy rozgarnięci jesteście - dodałem sarkastycznie.   

___________________________________

Jak są błędy, to przepraszam, ale mało czasu miałam.

A tak w ogóle, to Axl ma dzisiaj urodziny! ( Tak wiem, wiem.. Duff miał wczoraj..;D )

To mój prezent dla pana Rose'a :D ♥