R.39, tłumaczenia i The Versatile Blogger Award

Wyjaśnienia..   
 
   Wróciłam! xd Przepraszam, że tak długo nie wstawiałam żadnego rozdziału, ale tak jak pisałam wcześniej, komputer mi się zepsuł ; / Z góry przepraszam za rozdział, który dzisiaj wstawiam, ale musiałam pisać go od początku z pamięci (żaden z dokumentów niestety nie przetrwał, a co za tym idzie straciłam ostatni rozdział (a właściwie niektóre fragmenty, które miałam zapisane tylko i wyłącznie na kompie) -.-  ).
   Wiecie jak trudno było mi wytrzymać tydzień bez możliwości wstawienia nowej notki?! Myślałam, że chatę rozwalę xd A najgorsze jest właśnie to, że te fragmenty przepadły a były zajebiste, to co udało mi się z nich zapamiętać może nie jest najgorsze, ale nie równa się z pierwowzorem ;c Ale cieszę się, że tu wchodziliście.. naprawdę, codziennie wchodziłam na bloga na telefonie i każdego dnia było mnóstwo wejść, za co serdecznie Wam dziękuję. No i pojawiły się nowe komentarze, co też mnie cieszy ;D 

~The Versatile Blogger Award~

Dziękuję za nominację Layli Kwiatkowskiej :)

Za chuj nie wiem o co w tym cholerstwie chodzi i czy jest to w ogóle jeszcze aktualny plebiscyt ale:

chyba trzeba podać 7(?) faktów o sobie, więc:

1. Mój ulubiony kolor to niebieski 

2. Chciałabym żyć w latach 80-tych

3. Kocham starego rocka i dobre książki

4. Podobno mam talent plastyczny 

6. Zdarza mi się naskrobać coś co nazywam piosenką

7. Na brystolu narysowałam Axla i mam zamiar go sobie oprawić w ramkę i powiesić na ścianie ;D 

nominuje się też blogi, podobno też 7 ale ja nominuję tylko 3:

1. Michelle Rose - http://appetiteforgunsnroses1985.blogspot.com/

2. Space i Mr.Brownstone - http://welcome-to-the-jungle-opowiadania.blog.onet.pl/ 

3. Skaltka - http://chesterjaireszta.blox.pl/html

Dobra, koniec tej męczącej przemowy, mam nadzieję, że rozdział Wam się spodoba. Mam jednak wrażenie, że jest krótki -.-

Dash.

ROZDZIAŁ 39

  Minął prawie tydzień od kiedy widzieliśmy Dash na koncercie. Duff kompletnie się zatracił. Nie obchodziło go już jak wygląda, w co się ubiera, co je ( i czy w ogóle je) i co się dzieje w Hellhouse. Wychodził rano, wracał wieczorem pijany i szedł do swojego pokoju nie zwracając uwagi na nasze słowa.  A Axl.. udawał, że nie interesuje go, co się dzieje z Dash, próbował nas pocieszać wciskając nam, że McRivery da rade, ale dobrze wiedzieliśmy, że Rudy sobie z tym nie radzi.

   Wyszłam spod prysznica, do łazienki wparował Jeremy, zupełnie jakby czekał tylko aż skończę się  myć
- Mógłbyś stąd wyjść? - szybko zakryłam się ręcznikiem
- Po co?
- Chcę się ubrać
- Spoko, przecież Ci nie zabraniam
- Ale mi przeszkadzasz. Proszę, wyjdź
- Skoro tak ładnie prosisz.. - wyszedł. Usiadłam na podłodze. Byłam bezsilna, przecież ten koleś mógł tu wejść w każdej chwili i zrobić ze mną, co tylko chciał. Nie mogłam uciec. Rozejrzałam się po pomieszczeniu. Klucz! Klucz leżał na szafce. Podeszłam do niej, wzięłam go, włożyłam do zamka i przekręciłam - Dash, co Ty robisz?
- Nic
- Otwórz - szarpał klamkę, ubierałam się w pospiechu. Co teraz? Przecież zamknięte drzwi nie gwarantują mi wydostania się stąd. No bo którędy? Jedynym wyjściem jest okno - Otwórz,bo rozpierdolę te cholerne drzwi! - Wściekle kopał drzwi. Nie miałam już wątpliwości, otworzyłam okno
- Kurwa, trochę wysoko. Ale przecież się nie wycofam, muszę jakoś wyjść. McDonald jest wściekły. - pomyślałam. Przy budynku rosły drzewa, stał mur. Już wiedziałam, gdzie się znajduję. To melina, w której Duff przegrał w karty z Kapelusznikiem. Kiedy ostatni raz tu byłam, to była rozpadająca się rudera, nie mam zielonego pojęcia jak w tak krótkim czasie udało mu się ją odnowić! Jeremy dalej szarpał klamkę i wrzeszczał jak opętany. Wychyliłam się i jakoś dostałam na drzewo, z niego od razu na mur i tak jak ostatnim razem przy schodzeniu zahaczyłam o coś ostrego ręką. Nie miałam czym opatrzyć rany, z której sączyła się krew. Stale słyszałam krzyki MacDonalda, który chyba nie wiedział, że uciekłam. Wybiegłam na jezdnię. Pusto. Ani jednego pieprzonego samochodu! Ostatkiem sił szłam przed siebie co chwilę odwracając się nerwowo.

  - Duff, ej weź się ogarnij - Izzy próbował wyrwać basiście butelkę - Przestań! Kurwa, zdechniesz przez tą wódkę!
- I heroinę.. - powiedziałam
- Co?
- Ma herę w szufladzie. Nie wiedziałeś?
- Mówił, że z tym skończył. Duff, mówiłeś, że jesteś czysty!
- Moja sprawa, co robię. Będę ćpał, kiedy i co będę chciał i nic Wam kurwa do tego! Zajmijcie się sobą, nie wiem.. idźcie się pieprzyć i dajcie mi spokój!
- Duff chuju, nie rozumiesz, że sobie szkodzisz?
- W dupie to teraz mam.. - zapalił papierosa
- Oddaj mi to - Stradlin szarpał się z McKaganem o trzy butelki wódki
- Spierdalaj!
- Daj mi to idioto!
- Spieprzaj! Wypierdalaj stąd! Oboje się wynoście! - bezwładnie wypuścił butelkę i zakrył twarz trzęsącymi się dłońmi.

  - Ej skurwiele, telefon dzwoni.  Odbierze ktoś?
- Ja odbiorę.. - Axl z "ogromnym poświęceniem" wyciągnął rękę w stronę dzwoniącego kurewstwa - Słucham? - westchnął - Co? Ale poczekaj, gdzie Ty.. spokojnie, powiedz jeszcze raz, bo nie rozumiem. Mhm, tak. Dobra, zaraz będę, idź i tam i nigdzie się stamtąd nie ruszaj, ja zaraz przyjdę - Rose wstał z kanapy i chwycił kurtkę
- Rudy, co się stało?
- Ważna sprawa, Brack. Dowiesz się jak wrócę
- Axl, gdzie idziesz?
- Dash się znalazła
- Co?!  Gdzie Ona jest? - pijany i półprzytomny Duff zbiegł na dół i usiadł na schodach
- Dzwoniła z Roxy. Ma czekać na mnie w parku
- Idę z Tobą
- Dobra, chodź
- Nie Axl, On nigdzie nie idzie, jest najebany
- Ale Izzy, ja wcale nie jestem pijany!
- Jesteś. Axl idź
- Nie jestem pijany. Rudy, czekaj
- Duff debilu, jesteś. Axl idź to tego parku
- Nie Izzy, nie jestem. Rose, stój!
- Zdecydujcie się wreszcie, co mam robić. W głowie mi się już kręci!
- Nie jestem pijany! Co ja mam Ci.. o, stół z powyłamywanymi nogami! Widzisz, nie jestem pijany
- Tak? Czekaj, Steven też dzisiaj pił. Adler. Adler! - rytmiczny wrzasnął przy uchu perkusisty
- Co? - krzyknął przestraszony
- Powiedz stół z powyłamywanymi nogami
- Ok. Stół z poła-poły-poł.. ok - wziął trzy głębokie oddechy i przymknął oczy - Stół z poła-poły-z.. stół bez nóg, kurwa !
- Widzisz! To On jest pijany, nie ja! Idę z Rosem - McKagan zszedł ze schodów. Że też miał jeszcze siły, żeby się kłócić
- Nie - Izzy zatrzymywał gitarzystę
- Dobra Duff, zostań w domu - Axl wyszedł z Hellhouse.

  Byłem w parku od piętnastu minut, ale nigdzie nie widziałem przyjaciółki. W mojej głowie krążyły myśli, że to może być jakaś prowokacja ze strony tego psychopaty. Zatrzymałem się na chwilę. Usłyszałem za sobą czyjeś kroki
- Axl! Rose, Boże nawet nie wiesz jak bardzo się cieszę, że Cię widzę - To była Dash, stała za mną i obejmując mnie oparła głowę o moje plecy
- Dash, mała też się cieszę. Martwiłem się - odwróciłem się i mocno ją przytuliłem. Cała się trzęsła - Dash, zimno Ci? - okryłem ją swoją skórzaną kurtką. Spojrzałem w niebo. Zaczęło padać - Chodźmy do domu
- Nie - zatrzymała mnie łapiąc moją dłoń
- Dlaczego?
- Nie wiem.. po prostu nie chcę wracać teraz do domu - patrzyła mi w oczy, już sam nie wiedziałem, czy po jej twarzy spływają łzy, czy to tylko deszcz
- To co chcesz robić?
- Chodźmy do Rainbow.

  Duff pił kolejną butelkę Nightraina, na nic innego nie było go ostatnio stać, a wszystkie domowe zapasy wódki i Danielsa wyczerpały się tak naprawdę w ciągu kilku dni, a to za sprawą naszego uroczego wielkoluda. Pił bez przerwy ( i co chyba najgorsze) ćpał bez opamiętania. Dobrze, że Dash się znalazła, bo On by się chyba wykończył.        

  - Cześć Axl, widzę, że Dash się znalazła.. - barman podał mi dwie szklanki z Danielsem
- Tak.. na szczęście tak
- Cieszę się. Nie mógłbym tu pracować wiedząc, że nie będzie już tu z Wami przychodzić
- Ta - "Nie mógłbym tu pracować wiedząc, że nie będzie już tu z Wami przychodzić". Co to ma niby znaczyć? Kolejny zakochany w Dash?
- Co Ci się stało? - zapytałem widząc jak patrzy na dłoń przewiązaną zakrwawioną bandaną
- Nic. Zahaczyłam o coś ostrego
- Sama zahaczyłaś, czy On Ci "zahaczył"?
- Ja... sierota ze mnie - uśmiechnęła się nieśmiało

  - Czemu nie pijesz? A może chcesz coś innego, to zamówię..
- Nie Axl, nie chcę
- Na pewno?
- Tak
- I tego też na pewno nie będziesz pić?
- Na pewno. Jak chcesz, to wypij
- Jakoś wyjątkowo nie mam ochoty
- Chodźmy do domu - kurde, co jej się stało? Rozumiem, że może jest w szoku, ale żeby się ze MNĄ nie napić? Żeby mi tak po prostu odmówić? No przecież to grzech!

  Szliśmy do Hellhouse, kiedy napadła na nas chorda dzikich fanek. Zaczęły piszczeć, wykrzykiwać moje imię. Jedna, jakaś najebana pomyliła mnie z Bachem, mówiąc "Sebastian, kocham Cię! Prześpisz się ze mną?". Przecież ja nawet  nie jestem do niego podobny!
- Dajcie spokój. Nie mam czasu na obskakiwanie jakichś panienek. I dla Twojej wiadomości jestem Axl. Axl Rose z Guns n' Roses, a nie Sebastian Bach - promocja zespołu zawsze dobra. Próbowaliśmy się przebić przez rozwrzeszczane (do tego pijane) kobiety.
- Jasne! Łazisz z  jakąś dziwką ale dla fanek nie masz czasu! - krzyknęła jedna z nich. Reszta wariatek (bo inaczej ich nie nazwę) dobrała się do bezbronnej Dash, zaczęły ją szarpać i nią pomiatać
- Zostawcie ją! Suki.. nic Ci nie zrobiły? - przyciągnąłem ją do siebie i dokładnie obejrzałem
- Nie, proszę Axl, chodźmy już do Hellhouse.

  - Dash! Kochana - Bracket podbiegła do przyjaciółki i przytuliła się jak małe, stęsknione dziecko
- Cześć.. proszę, Brack puść mnie, nie mam siły. Zrobisz mi herbatę?
- Jasne. - poszła do kuchni. Wstałem z podłogi i potknąłem się o wiecznie zacieszającego pudla leżącego pod stołem
- Jezzu Adler.. weź te nogi cwelu. Zabić się można - podszedłem do przyjaciółki, objąłem ją mocno , Ona lekko odwzajemniła uścisk splatając ręce na moim karku. Nie potrafiłem wypuścić jej z rąk. Tak bardzo bałem się, że ją znowu stracę - Bałem się, że coś Ci się stało. Już nigdy więcej nigdzie sama nie wyjdziesz, nie pozwolę Ci na to - szepnąłem błądząc rękoma po jej ciele
- Ciekawe, czy jutro będziesz pamiętał o tej deklaracji..
- Czemu miałbym nie pamiętać?
- Bo jesteś pijany
- Nie
- Duff, nie kłam. Przecież widzę, że piłeś
- Dobra, może. Nie gadajmy teraz o tym
- A masz ciekawsze tematy? - zapytała z nutką ironii
- Dash, nie drocz się ze mną. Mam - odkleiłem się od niej na chwilę i chwyciłem jej ramiona - Możemy porozmawiać o tym, co stanie się z Jeremym, kiedy go spotkam
- Daj spokój. Dopiero od niego uciekłam, nie chcę o nim gadać - przytuliła się do mnie
- On.. coś Ci zrobił?
- Nie, właściwie nie. Idę się położyć. Brack, dzięki za herbatę - poszła na górę. Chciałem pójść za nią, ale laska Stradlina mnie zatrzymała
- Duff, czemu Ty kłamiesz?
- Ale o co Ci chodzi?
- Próbowałeś jej wcisnąć, że nie piłeś. Przecież Ona nie jest głupia.. a po Tobie widać, że trzeźwy nie jesteś
- Ale wiesz Duff? Wypiłeś chyba kilka butelek wódki i Nightraina a wyglądasz i gadasz, jakbyś wypił może z dwie butelki wódki albo Danielsa.
- Ta - zbyłem ich ruchem ręki i polazłem do swojego pokoju. Chciałem zajrzeć do przyjaciółki, ale zdałem sobie sprawę, że to chyba nie jest najlepszy moment. Co miałem robić? Walnąłem się spać.