R.42

ROZDZIAŁ 42

 No tak, Dash wyszła z łazienki. Zostawiła mnie samego. Świetnie, zresztą, czego ja się spodziewałem? Ja to zawsze muszę coś jebnąć w nieodpowiednim momencie.

  Suszyłam włosy w pokoju, Duff snuł się nerwowo po pomieszczeniach. Wszedł do burdelu Stevena i zaczął grać na perkusji. Brack, Izzy, Axl i Adler wynieśli się do Rainbow, Slash wcześniej się gdzieś ulotnił i jeszcze nie wrócił, więc zostałam z McKaganem sama. Ogarnęłam się jakoś i do niego poszłam. Walił w te bębny jak opętany, mimo to na jego twarzy panował niczym niezmącony spokój (tak mi się przynajmniej wydawało). Usiadłam na łóżku, spojrzał na mnie kątem oka, nieprzerywając gry. Siedzieliśmy w milczeniu z dwadzieścia minut, nagle basista przestał grać i rzucił pałeczkami o ścianę

- Dash, gniewasz się? - zapytał skruszony

- A jak myślisz? - udawałam obrażoną. Gitarzysta wyraźnie posmutniał

- Przepraszam..

- Duff - uśmiechnęłam się lekko - ale ja Ci już głuptasie wybaczyłam. W sumie.. chyba miałeś rację, nie powinnam się wtrącać, to Twoje życie i możesz robić, co chcesz, nic mi do tego. Chociaż - podeszłam do chłopaka - strasznie wkurwia mnie to Twoje ćpanie

- Chodź - ruchem głowy dał znać, żebym usiadła na jego kolanie - Wiem, że tego nie lubisz, dlatego obiecuję, że już nie będę brał

- Obiecujesz? - położyłam głowę na jego ramieniu

- Tak. Wierzysz? - przeniosłam wzrok z podłogi na jego twarz. Uśmiechnął się

- Nie wiem, bardzo bym chciała, ale.. nie wiem - Duff, patrząc na mnie, powoli zbliżał się do moich ust, zamknęłam oczy. Ktoś wszedł do Hellhouse, odeszłam od chyba zawiedzionego McKagana, stanęłam na schodach i zobaczyłam rozkojarzonego Slasha, był cały mokry - Się rozpadało - rzucił i z głową spuszczoną w dół poczłapał do łazienki. Usiadłam na schodach, a chwilę później poszłam do salonu.

  No ten Saul, chuj jebany to ma świetne wyczucie czasu! Nie mógł przyjść z dwie minuty później? Przynajmniej bym ją pocałował.. tak mało brakowało, ale nie, ten idiota musiał właśnie teraz wparować do domu.

  Oglądałam w salonie jakiś "inteligentny" program rozrywkowy i próbowałam myśleć, sama nie wiem o czym, chyba o tym wszystkim, co się ostatnio wydarzyło między mną a Axlem, Stevenem no i oczywiście Duffem. Deszcz walił o szyby strasznie mnie dekoncentrując. Kolejną dekoncentrującą rzeczą był telefon, który swym głośnym dźwiękiem przyprawił mnie prawie o zawał serca

- Taa..?

- Cześć Dash, Saul w domu? - usłyszałam rozdygotany głos wokalisty Skid Row

- No jest, a co?

- A nic, pytam bo.. w sumie już nieważne. Cześć

- Cześć - odpowiedziałam chyba sama do siebie, bo Sebastian już dawno zdążył odłożyć słuchawkę. Do Hellhouse wkroczyła wściekła Bracket, po której deszcz spływał ciurkiem - Cześć - rzuciła rozjuszona i podążyła na piętro.

- No kurwa, czy ten chuj wszędzie musi zostawiać swoje pieprzone rzeczy?! - wrzasnęła potykając się o gitarę Stradlina. Skąd ona się w ogóle tam wzięła?

- Cześć Brack, co Ty taka zdenerwowana? Gdzie Izzy i reszta? - zapytałam ściszając telewizor

- W Rainbow ! - warknęła - Pytasz, czemu jestem taka zdenerwowana? Otóż Stradlin się najebał, a mieliśmy ten wieczór spędzić razem!

- Brack, razem? W Rainbow..? To chyba oczywiste, że jak tam siedzi i to jeszcze z chłopakami, to musi się napić

- Ale mieliśmy spędzić ten czas razem, mieliśmy pójść gdzieś na jakiś romantyczny spacer i co? I nic, Izzy jest tak urżnięty, że chłopcy to go chyba będą musieli do domu nieść!

- I co?

- Ty mnie nie rozumiesz, jak z kimś będziesz, to pogadamy - oburzona poszła do naszej wspólnej sypialni

- Brack, ale ja Cię doskonale rozumiem. Droczę się tylko - krzyknęłam podchodząc pod schody, dziewczyna zamknęła się w pokoju. W domu rozległ się dzwonek do drzwi - Pewnie chłopcy niosą Izziego - zaśmiałam się i poszłam zobaczyć, kto przyszedł. Otworzyłam drzwi i..

- Dobry wieczór. Czy mieszka tu obywatel.. - policjant zajrzał do notesu - obywatel Saul Hudson?

- Nie - zaprzeczyłam, gitarzysta nie zwracając na nic uwagi, powlókł się do kuchni, westchnęłam - ..tak. Slash, chodź tu

- O co chodzi? Dash, coś Ty zrobiła? - uśmiechnął się i potargał mi włosy

- Ja nic, pan przyszedł do Ciebie - w odwecie ironicznie zmierzwiłam jego wilgotne loczki

- Do mnie? C-co się stało, panie władzo? - zapytał udając, że wszystko jest w porządku, ale widziałam, że spanikował

- Musimy pana przesłuchać, panie Hudson. Jest pan oskarżony o..

- Wiem o co! - wtrącił gitarzysta - Chodźmy już, jeśli to konieczne - wziął pospiesznie kurtkę

- Saul, co Ty zrobiłeś?

- To, co już dawno powinienem - skierował się do wyjścia, chwyciłam jego rękę

- O czym Ty mówisz, Saul?!

- Słuchaj Dash, nie martw się. Szybko to załatwię i jeszcze dzisiaj wrócę, obiecuję - przytulił mnie i znikł z funkcjonariuszem za drzwiami. Przez okno widziałam, jak wsiada do radiowozu

- Duff! - zaczęłam wołać, chłopak raptem zjawił się przy mnie

- Co się stało? Widziałem Saula wsiadającego do radiowozu, Dash, o co chodzi?

- Nie wiem, nie chciał mi powiedzieć, powiedział tylko, że zrobił coś, co już dawno powinien i żebym się nie martwiła, bo On wszystko załatwi i jeszcze dzisiaj będzie w domu - mówiłam coraz szybciej, McKagan podszedł bliżej i po chwili wylądowałam w jego ramionach.

  Siedziałem z Rosem i Stradlinem w Rainbow, Brack jakąś godzinę temu nas opuściła i wkurzona na ukochanego poszła do domu. Rytmiczny trochę przesadził, najpierw obiecał dziewczynie romantyczny wieczór, a jak tylko dotarliśmy do baru pił jak nawiedzony. Kolejka za kolejką. Kieliszek za kieliszkiem. Później z wódki przeniósł się na Danielsa a mnie wysłał po Nightrain'a. Niechętnie poszedłem po trunek dla przyjaciela, ale jak wróciłem Stradlin prawie spał, dlatego Nightrain należał już tylko do mnie i do Rudego.

- Izzy, kurwa nie pij już, słyszysz? Przecież my Cię do domu niezaciągniemy - powiedziałem

- Sam.. sam dojdę - wybełkotał, tuląc się do zatroskanego Rose'a

- Dojdziesz, dojdziesz.. tylko ja nie jestem pewien, czy do domu. Izzy, daj już spokój - Axl z politowaniem wyjął mu butelkę (którą i tak trzymał z wielkim trudem) z ręki. - Idziemy do domu

- Ni-ja-gdzie nie idę - oznajmił w dziwny sposób łącząc pierwsze wyrazy

- No nie, oczywiście.. że nie, my Cię chyba jakoś zaciągniemy, nie Adler? - kiwnąłem głową, wstałem i podszedłem do chłopaków, podniosłem rytmicznego ratując tym Rose'a, którego Stradlin  chyba pomylił z Brack albo Dash, bo oprócz tego, że się do niego tulił, to jeszcze zaczął się do niego dobierać.

- Nie, nie dotykaj mnie skurwiony pudlu! - Izzy zataczając się próbował mnie odepchnąć, objął ramieniem asekurującego go Axla i przykładając butelkę do ust, z wielkim trudem powiedział - Widzisz jaki zboczeniec? Przystawia się do mnie

- Tak, tak Izzy, chodź - rudy wokalista podtrzymując gitarzystę skierował się w stronę wyjścia. Zapłaciłem, dogoniłem ich i pomogłem prowadzić pijanego przyjaciela.

_____________________________________

Krótki i z wielkim opóźnieniem, za co BARDZO Was przepraszam. Brak weny kurde ; / Dopiero dzisiaj coś mnie tchnęło, ale tylko na tyle mnie było stać. Osobiście nie jestem specjalnie zadowolona z tego rozdziału, ale czekam na Wasze opinie.

Dzięki za komentarze i wejścia ;]

Dash.