R.35

ROZDZIAŁ 35

- Ej chłopaki, słyszeliście to? Znaleźli jakąś dziwkę z poderżniętym gardłem 

- No coś Ty? Kiedy?

- I gdzie? – wtrącił Steven

- Nie wiem, nie doczytałem do tego momentu jeszcze. Kupiłem gazetę i przybiegłem do domu, żeby Wam to pokazać – zdyszany Axl rzucając gazetą w Duffa opadł na fotel

- Jasne, powiedz od razu, że masz problemy z czytaniem, a nie zmyślasz, że się tak do nas spieszyłeś

- Bardzo śmieszne. Mówię jak było

- Wierzymy – Adler usiadł na oparciu fotela i zmierzwił włosy wokaliście, ten walnął go po łapach przesadnie wymachując przy tym rękoma i klnąc bezgłośnie

- Jest zdjęcie

- Serio? Pokaż – Stradlin wybiegł z kuchni i przechwycił prasę – O kurwa

- Co?

- Maryse

- Kto?

- Maryse. To jej numer przez przypadek daliśmy..

- Czyli jednak ją znałeś! Mówiłeś, że ta kartka nie jest Twoja – wkurzona wstałam z łóżka i nie słuchając tłumaczeń mojego chłopaka udałam się w stronę drzwi  

- Brack, to nie tak. Kurde, po co Ci miałem mówić, że jest moja? – wychodząc pokazałam środkowy palec mówiąc Pierdol się Stradlin  i trzasnęłam drzwiami. Niby nic takiego się nie stało, potrzebowałam jednak spokoju. Wiele rzeczy się ostatnio wydarzyło, mój wypadek, widok Izziego i najlepszej przyjaciółki całujących się, zgwałcona Dash, w końcu Izzy, który powiedział, że mnie kocha, no i teraz to morderstwo a do tego kłamstwo Stradlina.. musiałam ochłonąć i pomyśleć.

* W tym samym czasie *

  Dzięki Bogu dojechaliśmy do tego pieprzonego sklepu. Ale..

- Co? Kolejka? – Hudson złapał się za głowę – Dobra, mam plan : wbiegamy i krzyczymy „Napad! Wszyscy na ziemię!” o, albo lepiej „Wszyscy wypierdalać ze sklepu!”, dobry pomysł, nie?

- Nie – oznajmiłam i weszłam, niechętnie popychając drzwi, Slash postanowił wcielić swój plan w życie i wbiegł do budynku z krzykiem

- Na glebę, to napad! – widząc, że nikt nie reaguje, powtórzył – Napad! No kurwa, ja pierdolę nie słuchają mnie.. NAPAD KURWA! – zmieszani klienci spojrzeli na gitarzystę, niektórzy wrócili do zakupów, inni po chwili ciszy gadali, a jeszcze inni złośliwie się uśmiechali. Mieli powód. Saul krzyczał tak głośno, że nie zauważył, iż wszyscy są już cicho – Yy.. żartowałem, to nie napad.. taki mały żarcik – speszony gitarzysta złapał mnie za rękę i pociągnął za sobą.

- Dobrze, Dash idź, weź to co masz wziąć, a ja idę umówić Stevena na randkę

- Co?

- Mary. Mary tam jest – chłopak  wskazał palcem na kobietę, która owszem, wyglądała (przynajmniej tyłem) jak Mary, ale to nie była Ona

- To nie Mary

- No jak nie?

- To nie Mary.. – powtórzyłam cicho, Hudson podszedł do kobiety, ja poszłam po coś do picia.

  - Rozbawiliście mnie ostatnio

- Słucham? - odwróciłam się czując czyjąś rękę na ramieniu

- Wszystkiego się spodziewałem, ale tego, że dostanę od Was numer jakiejś panny do towarzystwa - nie. Zaskoczyliście mnie, naprawdę.. całkiem niezła była, ale myślę, że Ty jesteś o wiele lepsza

- Czego chcesz?

- Pieniędzy. Nie pamiętasz już, jak Twój przyjaciel przegrał ze mną w karty?

- Pamiętam. Powiedział, że odda, a to znaczy, że odda. Jeżeli to wszystko, to przepraszam, ale muszę już iść

- Czekaj – powiedział wyjątkowo łagodnie i złapał mnie za ramię – Wiesz czego jeszcze chcę? Ciebie. – mężczyzna dotykając moich włosów zaczął szeptać do ucha - Niech Twoi znajomi przyjdą dzień przed koncertem do parku. Najlepiej rano. W to miejsce, gdzie zawsze siedzicie. Lepiej szybko to komuś przekaż, bo później możesz nie zdążyć – odszedł. Zniknął tak szybko, jak się pojawił. A może nawet szybciej? Byłam spanikowana i jednocześnie nieźle wkurwiona tym, że ten typek tak nami manipuluje. Przemieszczałam się między regałami a ludźmi szukając Hudsona. Jak zwykle.. stał przy alkoholu

- Ta, od razu mogłam się domyśleć.. Saul!

- Co jest? Masz już wszystko? Bo ja tak..

- On tu był

- Ale kto? – spojrzałam na przyjaciela – Złodziej Kapeluszy? – zaśmiał się

- Tak. Slash, to nie jest śmieszne. Kazał Wam przyjść do parku dzień przed koncertem

- Dash, daj spokój, coś Ci się musiało pomylić, może coś Ci się przesłyszało, zobaczyłaś kolesia podobnego do Kapelusznika i spanikowałaś

- Slash, nie zmyśliłam sobie tego!

- Dobrze Dash, coś jeszcze mówił? Może przewidział koniec świata? – zapytał drwiącym głosem

- Naprawdę go widziałam

- Jasne.. chodź do kasy

  Znowu kolejka. Najpierw trzygodzinny korek, a teraz piętnastominutowa kolejka, bo jakaś baba nie może się zdecydować, jaki ser kupić!

- Bierz Pani ten z dziurami – wrzasnął Slash – Spieszy nam się, a Pani tu marudzi..

- Saul..

- Co?

- Ja naprawdę go widziałam

- Mhm.. dobrze Dash

- Nie wierzysz mi.. a ja go naprawdę widziałam – powiedziałam ze łzami w oczach. Gitarzysta położył ręce na moich ramionach 

- Dash, wierzę Ci

- Jasne..    

  - W końcu.. wracamy do domu, kochanie! – Slash wydał z siebie okrzyk radości – Cześć Sebastian – Bach zmierzał w naszym kierunku

- Cześć Saul, hej Dash – chłopak podszedł chcąc pocałować mnie w policzek, odchyliłam głowę unikając jakichś bliższych kontaktów z wokalistą – Cześć.. – odeszłam 

- Dash, poczekaj chwilkę, ja zaraz wrócę – gitarzysta poczłapał za Bachem do sklepu. Podeszłam do samochodu, pociągnęłam klamkę

- Cholerny dupek! Wziął klucze debil – oparłam się o auto i marznąc czekałam na przyjaciela, którego po dwudziestu minutach nie było widać! Stałam sama w krótkich spodenkach i bluzce z krótkim rękawem, właściciele przejeżdżających pojazdów dziwnie się na mnie gapili.  Hudson zjawił się „niespodziewanie” szczerząc się jak idiota

- Czekasz na mnie?

- Nie. Zabrałeś klucze

- Głuptasku, ale drzwi są otwarte

- Tak? A spróbuj otworzyć - chłopak pociągnął za klamkę

- Zamknięte

- Oh, naprawdę?

- Sorry. Zmarzłaś? – skierowałam wściekłe spojrzenie na gitarzystę – Zmarzłaś. Przepraaaszam, zaraz Cię ogrzeję

- Obejdzie się, otwieraj ten cholerny samochód!

- Zaraz, poczekaj, gdzie ja mam.. gdzie te klucze?!

- Slash.. – powiedziałam niepewnie

- Dobra mam – krzyknął opanowując sytuację. Zdjął kurtkę – Bardzo Ci zimno? – kiwnęłam głową, narzucił ją na moje ramiona i przytulił mnie – Dobra, wskakuj do auta, bo mi się przeziębisz.

  Wróciliśmy do domu, byłam wkurzona na gitarzystę, że zostawił mnie samą w nocy w pewnym sensie na mrozie. Weszłam do Hellhouse i trzasnęłam drzwiami centralnie przed nosem Hudsona

- No Dash, o co Ci chodzi?

- Zostawiłeś mnie samą i polazłeś gdzieś z Sebą! I nie było Cię kurwa tak jak mówiłeś chwilkę, tylko ponad dwadzieścia minut!

- Przeprosiłem przecież

- Co z tego? Wiesz, jak ci ludzie się na mnie gapili?

- Jacy ludzie?

- No kierowcy. Zresztą nieważne, Brack, gdzie chłopaki?

- Izzy i Steven w kuchni, a reszta.. nie wiem, chyba poszli do Rainbow

- Kto poszedł do Rainbow? – zapytał lekko pijany perkusista

- Rose i McKagan

- A no tak, poszli z Het-Het-fie-Hetf-Hetfieldem. Kurwa, jakie trudne to nazwisko!

- Slash, otworzysz mi piwo?

- A  Izzy nie może?

- Nie może. Jest zajęty przejmującą grą w karty – powiedziała z sarkazmem w głosie i wdzięcząc się, podała butelkę gitarzyście

- Proszę – chłopak oddał otwartą butelkę z trunkiem - Chodź

- Gdzie?

- Do mnie. Mówiłaś, że się zastanowisz i wydaje mi się, że znam odpowiedź

- Oj chyba nie znasz. Nigdzie z Tobą nie idę

- Idziesz! Bez gadania – chłopak uniósł mnie, przerzucił przez ramię i zaniósł do swojego pokoju. Położył mnie na łóżku, zdjął (wręcz zerwał) ze mnie bluzkę i całując moją szyję, zaczął dobierać się do moich spodni. Zręcznie mnie ich pozbawił i rozpiął swoje. Usłyszeliśmy, że ktoś wbiega na górę, słysząc perkusję, uznaliśmy, że tym tajemniczym osobnikiem jest Adler. Pewnie w nią wpadł, przynajmniej o tym świadczył brzdęk talerzy i krzyk Stevena. Chłopak zbiegając na dół zajrzał do pokoju gitarzysty. Slash nie zwracając na niego uwagi dalej pieścił i całował moje ciało

- Steven, spieprzaj – jęknęłam, chłopak posłusznie, lecz niechętnie zszedł na dół

- Dash, zawsze Cię lubiłem

- Mhm, wiesz, że właśnie wykorzystujesz moją sympatię do Ciebie?

- Ja niczego nie wykorzystuję. Przyznaj, że od dawna się czaisz, żeby się ze mną przespać

- Phff ! – lekko odepchnęłam gitarzystę - Chciałbyś . To Ty ciągle o tym marzysz – pocałowałam go

- Nie ciągle! Tylko czasami.. w nocy.. zdarza się, że w dzień też..

- I dzisiaj w samochodzie

- No też.. – Hudson całował moje ciało błądząc po nim rękoma         

- Slash! Chodź tu szybko, proszę!

- Kurwa, co znowu? Spokoju człowiekowi nie dadzą! Nie idę – Slash znowu zajął się całowaniem mego półnagiego ciała

- Idź, może to coś ważnego

- Jezuu.. – westchnął – Czekaj tu na mnie i nawet nie próbuj się ubierać! – chłopak szybko zapiął spodnie – Zaraz wracam – dodał i zostawił mnie samą leżącą na łóżku tylko w bieliźnie.

  Minęło pięć minut! Nie wracał. Po dziesięciu minutach nadal byłam sama w pokoju, już drugi raz usłyszałam jakieś krzyki, więc postanowiłam sprawdzić, co się dzieje. Wstałam z łóżka, rozejrzałam się po pokoju szukając jakichś ubrań. Założyłam koszulkę Slasha wiszącą na krześle i zeszłam do salonu. Trafiłam w sam środek awantury. Saul kłócił się z Sabo. Izzy wyszedł gdzieś wcześniej z Adlerem, dlatego Brack zawołała Slasha. Dave był pijany, kiwał się na wszystkie strony, nie wiem, co go naszło, żeby przychodzić do nas w środku nocy!

- O, Dash.. Cześć mała. Dawno się nie widzieliśmy. Dobrze Ci było ostatnio? – zapytał drwiącym głosem – Może powinniśmy to powtórzyć..?

- Nawet się do niej nie zbliżaj, słyszysz?

- Slash, daj spokój. Co Ty mi możesz zrobić? – zrobił krok w moją stronę

- A tylko ją dotkniesz, zajebię Cię chuju, rozumiesz?! Zajebię!

- Wyluzuj. Trochę się z nią zabawię, a później będzie Twoja

- Odsuń się ode mnie

- Co Ty taka niedostępna jesteś, co? A może tylko udajesz? Ostatnio nie protestowałaś, jak się do Ciebie dobierałem

- Dosypałeś mi czegoś!

- Jasne, jasne.. wmawiaj to sobie i innym.. jak chcesz żyć w kłamstwie

- Dosyć tego, rozumiesz? Wypierdalaj stąd dupku! – Saul wypchnął gitarzystę z Hellhouse. Chłopak upadł na ziemię. Wstał z trudem, otrzepał ubranie i zataczając się podążył przed siebie

- Slash, On naprawdę mi czegoś dosypał – powiedziałam zdenerwowana

- Wiem Dash.. wiem – gitarzysta objął mnie mocno próbując uspokoić.

  - Cześć skarbie – Stradlin nachylił się by pocałować swoją dziewczynę – Co się stało?

- Nic – odparła oschle

- No jak nic? Przecież widzę, ej Slash, co się stało?

- Snake tu był

- I co?

- I co? Nie było Cię w domu, jak przyszedł!

- I co?

- Izzy kurwa, nie było Cię przy mnie, kiedy ten debil się awanturował.. do tego był pijany. Nie wiadomo, co by się stało, gdyby nie było Slasha

- Brack, nie histeryzuj. To Dash powinna się bardziej obawiać. Zresztą nic się nie stało. Skąd miałem wiedzieć, że On tu przyjdzie?

- Nie wiem – Brack obrażona wyszła z domu.

  - Nie ma jej już dwie godziny. Pójdę jej poszukać

- Nie musisz. Sama wróci – Izzy poszedł do swojego pokoju

- Pójdę – wyszłam z domu.

________________________________________

Dziękuję za komentarze :D Niezmiernie mnie one cieszą i motywują xd 

Dash.