R.9

ROZDZIAŁ 9 

Kiedy wstałam zajrzałam do pokoju Duff’a , żeby sprawdzić, czy dotarł do domu.. otóż nie dotarł, Axla również nie było w pokoju. Trochę to dziwne.. że też jest im wygodnie w samochodzie, a może po prostu nie chciało im się wstawać?
 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Część pisana z perspektywy Dash.


 Obudziłem się z bólem głowy, rozejrzałem po pokoju i zobaczyłem Adlera śpiącego na krześle i Slash’a wtulonego w MÓJ ( ! ) dywan . Nie ukrywam, trochę mnie to zdziwiło, bo z tego co pamiętam to kładłem się spać sam..
-Pobudka! Wypierdalać z mojego pokoju ! – krzyknąłem grając jakiś nieprzyjemny dźwięk na niedostrojonej gitarze tuż przy uchu Stevena.
- Aaa! O kurwa, pojebało Cię idioto?! Chcesz żebym ogłuchnął?! – wrzasnął perkusista spadając z krzesła.
- Nie, chciałem tylko żebyście wstali. A nawet gdybyś ogłuchł.. to czy coś by się stało? – powiedziałem ze złowieszczym uśmieszkiem.
- Czy coś by się stało?! Tak, ogłuchłbym! I kto by Wam tak zajebiście grał na perkusji? – powiedział z wyraźnym samouwielbieniem.
- Aae.. wzięlibyśmy jakiegoś żula spod kościoła.. myślę, że nie byłoby różnicy – powiedziałem czochrając czuprynę przyjaciela .
- Nie byłoby różnicy?! Ja Ci zaraz pokażę.. ja się wyprowadzam! Odchodzę z zespołu, zabieram perkusję, żarcie z lodówki resztę Danielsa i wódkę Duffa.. ! – wrzasnął ostentacyjnie wychodząc z mojego pokoju.
- Yy.. co jest? – zapytał Saul przecierając oczy
- Steven się wyprowadza – powiedziałem z uśmiechem wpatrując się, jak ten idiota lata po całym domu szukając swoich rzeczy.
- Aha.. fajnie – chłopak ponownie wtulił się w dywan i zamknął oczy
- Jakie fajnie? Idź mi stąd.. do swojego pokoju, już! – pociągnąłem go za rękę, próbując go podnieść.
-Dobra, dobra ja sam.. sam wstanę.. – powiedział podnosząc się z podłogi - .. ale dywan zabieram, dobrze się na nim śpi. – złapał za róg dywanu i poczłapał do siebie ciągnąc go za sobą.
- Nie tylko śpi się na nim dobrze – powiedziałem uśmiechając się do Hudsona. Pokręciłem głową i zamknąłem drzwi, musiałem odpocząć.
- Izzy..? Ale.. ja nie pamiętam, żebym kładł się spać u Ciebie w pokoju.. czy my..? – gitarzysta wbiegł do mojego pokoju bez pukania (znaczy było tak, że puknął i jednocześnie – bez żadnego czekania na odpowiedź - otworzył drzwi) .
- No przecież powiedziałem, że nie tylko dobrze się na nim śpi kochanie – powiedziałem z zalotnym spojrzeniem oraz uśmiechem kładąc się na boku i podpierając ręką głowę. Saul wytrzeszczył oczy
- Izzy ja się wyprowadzam, ja nie będę tego tolerował, ja nie jestem pedałem! – wrzasnął tupiąc nogą
- Ale ja też nie jestem – uśmiechnąłem się jeszcze bardziej rzucając w Hudsona poduszką i rysując w powietrzu serduszko.
- Pff.. Ty weź się uspokój – powiedział Slash pośpiesznie wychodząc z mojego pokoju. Schowałem głowę w poduszkę, żeby nie było aż tak słychać mojego głośnego śmiechu. Zasnąłem.
Ze snu wybudziły mnie jakieś krzyki i śmiechy, zszedłem więc na dół zobaczyć co się stało. Brack kłóciła się ze Stevenem a Dash i Slash śmiali się na kanapie.
- I co Stevenku, wyprowadzasz się? – powiedziałem siadając na jednej z jego walizek.
- Nie mów do mnie Stevenku! Tak, wyprowadzam się, tylko ta wariatka nie chce mnie wypuścić z domu i jeszcze się na mnie drze! – powiedział zdenerwowany Adler.
- Nie chce Cię z domu wypuścić i jeszcze na Ciebie krzyczy powiadasz? Zła z niej kobieta. – powiedziałem dosiadając do przyjaciół śmiejących się na kanapie. Adler rzucił się na mnie z łapami.
- Ej, ej spokojnie – powiedziałem nie przestając się śmiać. Slash odciągnął chłopaka ode mnie i trzymał, żeby ponownie się na mnie nie rzucił.
- A Izzy, możesz mi wytłumaczyć, o co chodzi? Czemu Steven chce się wyprowadzić? – zapytała Dash.
- Nie powiedział Wam? – wszyscy w pokoju pokręcili głowami. Zacząłem więc tłumaczyć, o co chodzi, co wzbudziło w nich jeszcze większą chęć do śmiechu , a w Stevenie większą chęć do zabicia mnie. Nawet Brack, która krzyczała na perkusistę zaczęła się śmiać i to chyba z nas wszystkich najgłośniej.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Pisane jak się pewnie domyślacie z perspektywy Izziego .