R.30

ROZDZIAŁ 30

Siedziałem w kuchni i przeglądałem list od tajemniczego Kapelusznika. Wszyscy już spali (nie mam pojęcia czemu, przecież za godzinę mieliśmy iść do tego klubu) a James i Kirk dopiero godzinę temu wyszli. Ktoś wszedł do domu, zapalił światło i wszedł do kuchni. To Duff.. no, tylko jego w domu brakowało. Zapytałem, gdzie się szwendał, skoro Axl już dawno w domu. Był kompletnie zalany.. zajrzał do lodówki namiętnie czegoś szukając, po czym tak po prostu, zwyczajnie ją zamknął.. nie wiem, może chciał się chłopak ochłodzić

- E, Duff, do Ciebie mówię

- Coo? – zapytał zdezorientowany

- Ile wypiłeś?

- Trochę..

- Ta trochę to może wypić moja babcia, Ty jesteś kompletnie pijany

- A tam pierdolisz.. pijany. Tylko trochę nietrzeźwy – basista wszedł do salonu, szukał czegoś na kanapie, przyznam, że wyglądało to trochę komicznie. Kiwał się na wszystkie strony przekopując kanapę i wszystko co na niej ( i pod nią) leżało

- Duff, czego Ty szukasz?

- Spokojnie, wszystko pod kontrolą

- Ale czego szukasz?

- No przecież Ci mówię, że wszystko w porządku!

- Ale ja pytam, czego szukasz.. – zrezygnowany basista usiadł na podłodze i dłonią podparł podbródek – Duff, zgubiłeś coś? – nie odpowiedział, gapił się na kanapę jakby to miało sprawić, że pojawi się na niej to, czego szukał. Nawiasem mówiąc, trudno było się z nim porozumieć – Duff

- Duff.. tylko Duff i Duff. Czego chcesz?

- Spokojnie.. pytałem, czy coś zgubiłeś..

- Zgubiłem

- Co?

- Fajki. Były tu gdzieś

- Kiedy?

-  Jakoś w tamtym tygodniu – oparłem się o drzwi i zakryłem dłonią oczy. Kurwa, ten chuj jak się napije to chyba w ogóle nie myśli   

- Gdzie Ty idziesz? – gitarzysta podniósł się z podłogi

- Do Dash

- Po co? Ona nie ma fajek

- Powiedzieć jej, że ją kocham

- Nie w takim stanie.. na pewno nie. Jeżeli już masz jej to powiedzieć, to bądź trzeźwy

- Czemu?

- Bo.. bo Ona Ci przecież nie uwierzy. Mało tego, Ona Cię nie będzie słuchać

- Jasne..

- Siadaj

- Spierdalaj

- Siedź tu! – posadziłem pijanego przyjaciela na fotelu – Słuchaj Duff, musimy pogadać – powiedziałem tonem jak najbardziej poważnym

- Teraz? Spieszę się..

- Tak, teraz. Siedź! Kurwa, nie rozumiesz, co do Ciebie mówię?!

- Dobra już, streszczaj się.. i nie krzycz tak, bo wszystkich pobudzisz – McKagan pokręcił głową a z ruchu jego ust wyczytać można było „Jaki debil, ja nie mogę..” albo coś w tym właśnie stylu – No mów już kurwa

- Lepiej nie mów jej, co do niej czujesz

- Dlaczego?

- Bo, no wiesz, James.. James się koło niej kręci

- To znaczy?

- Dzisiaj na przykład.. jak Dash wróciła, to zamknęli się w pokoju.. na klucz

- Na długo?

- Noo.. na kilka godzin

- Myślisz, że Oni..?

- Nie wiem stary, nie wiem.. ale obawiam się, że tu jest coś na rzeczy.. wiesz bardzo się lubią i w ogóle, ostatnio dużo czasu ze sobą spędzają.. trochę mam poczucie winy, bo to ja ich ze sobą poznałem..

- Zajebię go – McKagan wstał z fotela i chwiejąc się podszedł do drzwi

- No gdzie Ty leziesz debilu? Siedź w domu

- Idę sobie z nim coś wyjaśnić

- Wytrzeźwiej najpierw, później sobie z nim pogadasz – basista machnął tylko ręką i wyszedł bez słowa. Wybiegłem za nim, chciałem go zaprowadzić do domu, żeby nie zrobił nic głupiego, ale chuj się stawiał to zacząłem go szarpać i ciągnąć do domu

- Puść mnie popierdolony pudlu!

- Sam jesteś pudel. Do domu, już!

- Jak chcesz do domu to idź. Ja idę do Hetfielda, a do domu wrócę kiedy sobie będę chciał, więc mi z łaski swojej nie rozkazuj!

- Duff, nie bądź śmieszny. Wracaj do chaty kurwo!

- Kurwo? Miły jesteś.. – chłopak uśmiechnął się i usiadł na schodach

- Wiem, że jestem – usiadłem obok przyjaciela – nie wiem, czy pamiętasz ale mamy pewną sprawę do załatwienia.. musimy gdzieś iść, pamiętasz o co chodzi?

- Yy.. tak! Miałeś zgwałcić Sabo

- Też.. ale to nie ta sprawa

- Eee.. t-to..hm – zamyślił się na chwilę – już wiem! – spojrzałem na niego dopytującym wzrokiem – Nie pamiętam..

- Oj Duff, Duff – westchnąłem obejmując go ramieniem – List.. pamiętasz? Dostaliśmy list

- Dobra, no już prawie wiem o co chodzi. Mów dalej..

- Mamy iść do klubu obok hotelu

- No, no już prawie wszystko wiem.. ale mów dalej

- Dalej.. dalej to idziesz się jakoś ogarnąć i wyłazimy

- Naprawdę? Ciekawa historia.. sam to wymyśliłeś?

- Spierdalaj do chaty!

- No już idę, idę – na czworaka wszedł przez otwarte drzwi

- McKagan, nie wstaniesz?

- Wolę nie

Wszedłem do domu, wlazłem do pokoju Stevena, zasiadłem przy jego perkusji i zacząłem jak najgłośniej walić w talerze. Adler gorączkowo zerwał się z łóżka i zakrył uszy

- Kurwa, co Ty robisz? Czemu Ty w ogóle dotykasz moją perkusję?!

- Budzę Was – krzyknąłem z szerokim uśmiechem

- Co? Weź mów głośniej, bo nie słyszę!

- To weź te poduszki z uszu

- Co?

- Weź .. o właśnie o tym mówiłem. Budzę Was

- Po cholerę?

- Boże, czy tylko ja w tym domu myślę?

- Adler, co tu się dzieje? Popieprzyło Cię? – Dash i Axl zaspani weszli do pokoju

- Ale to nie ja. To ten głupek maca moją perkusję!

- Bo chciałem Was obudzić!

- Obudziłeś! Skończ już walić w to cholerstwo, łeb mi pęka! – Rose podszedł bliżej i walnął mnie po łbie  

- Ale fajnie się gra! Częściej muszę Was tak budzić

- A tylko spróbujesz – Dash wskazała na mnie palcem, odwróciła się i poczłapała na dół – Rose, idziesz?

- Idę, idę – wokalista popatrzył na mnie, pokręcił głową i wyszedł z pokoju

- No już Adlerku, wstawaj z tego łóżka, ubierz się i wyłazimy. Swoją drogą, to mógłbyś ogarnąć jakoś ten burdel bo tu miejsca nie ma, żeby nogę postawić – perkusista spojrzał na mnie wzrokiem zabójcy i palcem wskazał drzwi – Dobra już wychodzę

- No kochani, co tam? – Wskoczyłem na kanapę między Dash a Pana Rose’a

- Nic – Dash uwolniła się spod mojego ramienia – Nie idźmy tam

- Co? Dlaczego?

- To bezsensu, co to da? Koleś się nami bawi, więc my zabawmy się nim i nie idźmy tam dzisiaj

- Dash, co Ty pieprzysz, kazał nam przyjść, to pójdziemy

- Nie, ale Dash ma rację. Teraz to my zabawimy się nim. Zagrajmy na naszych zasadach, niech On robi to, czego my chcemy

- Czyli? – Adler zszedł na dół i wszedł do salonu, zaraz za nim w samym ręczniku podążał Duff  

- Czyli.. potrzebna kartka i długopis

- Po co?

- Nie pytaj tylko podaj

- Ej zaraz, a gdzie Izzy? – Steven podał dziewczynie kartkę i długopis

- Chcecie powiedzieć, że moja gra na perkusji go nie obudziła? Jak to się stało? Muszę to naprawić! – wstałem, ale Axl i Dash pociągnęli mnie na dół

- Nigdzie nie idziesz, mój rudy łeb tego nie wytrzyma

- Ale trzeba go jakoś obudzić – spoglądaliśmy wszyscy na siebie i zaczęliśmy krzyczeć „Izzy! Chodź tu! Stradlin!” a kto krzyczał najgłośniej? Axl oczywiście i go głowa nie bolała

- Czego się drzecie? Nie śpię przecież

- Czyli jednak moja relaksacyjna gra Cię obudziła!

- Nie, nie spałem w ogóle. Relaksacyjna?!? Co robicie?

- Dash i Axl chcą zabawić się Tajemniczym Kapelusznikiem

- To znaczy?

- To znaczy, że napiszemy do niego wiadomość.. tylko, że ktoś musi mu ją dostarczyć – Dash zamyśliła się na chwilę – Może zadzwonimy do Hetfielda?

- Nie! Do Hetfielda lepiej nie..

- Dlaczego?

- Po co go tak późno fatygować, noc jest, niech śpi w spokoju.. – spojrzałem na McKagana, który już był wkurwiony, że pierwszą osobą, która przyszła Dash na myśl, jest James

- Nie, ale dlaczego? To bardzo dobry pomysł, zadzwońmy po niego. Albo nie, wiecie co, ja sam po niego pójdę

- Nie, nie słuchajcie go.. pijany jest, nie wie co mówi

- Bardzo dobrze wiem co mówię! Nie jestem pijany

- Dobra, nie.. wiecie co, James to zły pomysł, zadzwonimy po kogoś innego – dziewczyna podeszła do telefonu – Do kogo mam dzwonić?

- Do.. Jezu, nie wiem. Dzwoń to Metalliki, Kirka się wyśle

- A co jak nie będzie mu się chciało iść?

- Daj, ja zadzwonię – Axl podszedł do dziewczyny, zabrał jej słuchawkę, usiadł na oparciu kanapy i wbił numer do Metalliki – James? Jest Hammett? Mam do niego sprawę.. Powiedz mu, żeby do nas wpadł jak najszybciej – rozłączył się nie mówiąc nic więcej do Hetfielda – Załatwione

- Przyjdzie?

- Nie wiem, James nie zdążył powiedzieć nic innego, niż to, że Kirk jest w chacie

- Axl. Mamy dwadzieścia minut, jak nie przyjdzie to nici z naszych planów

- Przyjdzie na pewno. Napisałaś już coś?  

- Tak.. brakuje mi tylko miejsca, w które miałby przyjść

- Rainbow!

- Rainbow? Duff to jest.. po głębszym namyśle myślę, że to dobry pomysł

- Zostało nam dziesięć minut, jak nie przyjdzie to będziemy musieli tam iść – rozległo się pukanie do drzwi, Stradlin poszedł je otworzyć

- Cześć! Słyszałem, że Axl ma do mnie sprawę

- Wszyscy mamy

- Co jest?

- Miałbyś ochotę pójść do klubu ze striptizem.. tego obok nowego hotelu?

- Do klubu ze striptizem? Zawsze! To kiedy idziemy?

- Ty idziesz. Teraz, masz tu kartkę. Daj ją kolesiowi.. no właśnie, jakiemu kolesiowi? Przecież kapelusza już nie ma..

- Ja z nim pójdę, pokażę mu który to, Kirk przekaże mu wiadomość i wrócimy do domu – rytmiczny pociągnął za sobą gitarzystę i wyszli z domu.

___________________________________

Pierwszy koncert Slasha w Polsce już w tą środę, a mnie oczywiście nie będzie ;c A co, jeśli On już do nas nie wróci?